Ropa naftowa uwikłana między wzrostem podaży a napięciami geopolitycznymi

Presja podaży OPEC+ kontra niepewność popytu

Ceny ropy naftowej wzrosły dzisiaj po czterodniowym spadku, ponieważ handlowcy uwzględnili kolejne znaczące zwiększenie produkcji przez grupę ośmiu producentów zrzeszonych w OPEC+. Wraz z całkowitym odwróceniem dobrowolnej redukcji z 2023 roku, która wynosiła 2,2 miliona baryłek dziennie, handlowcy zastanawiają się, jakie kroki podejmie szersza grupa w związku z dodatkową redukcją wynoszącą 1,66 miliona baryłek dziennie, również wprowadzoną w tym roku. Dotychczas dążenie grupy do odzyskania udziału w rynku od innych producentów było skuteczne, z cenami utrzymującymi się na stabilnym poziomie podczas silnego letniego popytu. W międzyczasie pojawiają się oznaki, że producenci o wysokich kosztach, zwłaszcza w USA, ograniczają działalność, a produkcja nie wykazuje wzrostu przez ostatnie 18 miesięcy, pozostając na poziomie około 13,3 miliona baryłek dziennie.

Priorytetem OPEC+ jest zwiększenie udziału w rynku poprzez rosnącą produkcję, co utrzymuje ceny stosunkowo niskie, prowadząc do nadwyżki na rynku. Obawy dotyczące wzrostu gospodarczego w USA i Chinach - pogłębione przez polityki protekcjonistyczne i słabnące przepływy handlowe - ograniczają prognozy konsumpcji. Niedawne pogorszenie danych ekonomicznych USA, w tym ubiegłotygodniowy rozczarowujący raport z rynku pracy oraz wczorajsze dane ISM Services, które wskazują, że firmy ograniczają zatrudnienie ze względu na rosnące koszty, potęguje szeroki niepokój makroekonomiczny, a obawy o stagflację ponownie przyciągają uwagę.

Wtórne sankcje zagrażają eksportowi rosyjskiemu

Jednym z najważniejszych czynników wzrostu cen ropy w ostatnich dniach jest perspektywa rozszerzenia wtórnych sankcji USA przeciwko krajom, które nadal importują rosyjską ropę. Prezydent Trump zadeklarował zaostrzenie kar, podnosząc taryfy dla kupujących rosyjską ropę z 25% do potencjalnie 100%, z Indiami jako głównym celem sankcji.

Te groźby już wywierają wpływ. Indyjskie rafinerie podobno ponownie oceniają swoje zakupy rosyjskiej ropy, co może prowadzić do znaczących zakłóceń rynku. Indie, które od 2022 roku stały się największym klientem Rosji w zakresie ropy naftowej, importują około 2 milionów baryłek dziennie. Znaczący spadek popytu Indii na rosyjską ropę mógłby spowodować dużą lukę na rynku i potencjalnie zacieśnienie globalnej podaży, co wpłynęłoby na utrzymanie wysokich cen. W związku z tym, geopolityczna premia za ryzyko pozostaje na razie silną przeciwwagą dla wzrostu podaży ze strony OPEC+.

Zacieśnienie rynku oleju napędowego zapewnia wsparcie

Dodatkowym czynnikiem wspierającym ceny ropy jest utrzymująca się napiętość na globalnych rynkach oleju napędowego. Zapas w kluczowych hubach — w tym w USA, Europie i Singapurze — pozostaje około 20% poniżej 10-letnich średnich sezonowych. Niedobór ten wynika z kilku czynników: zmniejszenia eksportu rosyjskiego oleju napędowego z powodu sankcji, ograniczonej zdolności rafinacyjnej oraz mniejszej dostępności średnich i ciężkich gatunków ropy odpowiednich do produkcji oleju napędowego. Wraz z szczytem aktywności przemysłowej i popytu na transport latem na półkuli północnej, rafinerie mają trudności z nadążeniem za zapotrzebowaniem.

Ta napiętość na rynku produktów rafinowanych pomogła utrzymać zdrowe różnice cenowe (ang. crack spreads) i pośrednio podtrzymała popyt na ropę naftową, szczególnie na gatunki zoptymalizowane pod kątem produkcji oleju napędowego. Spekulanci odpowiednio zareagowali, utrzymując niedawno pozycje netto long w ICE gas oil oraz nowojorskim ULSD (Ultra-low Sulphur Diesel) blisko trzyletnich szczytów. Potencjalnym ryzykiem jest normalizacja poziomów zapasów, co mogłoby wywołać większą niż oczekiwano korektę, gdy posiadacze długich pozycji będą zmuszeni do ich likwidacji.

Brent utrzymuje się na wysokim poziomie—ale jak długo?

Amerykański gaz ziemny spada poniżej 3 USD.

Tymczasem kontrakty terminowe na gaz ziemny w USA ponownie znalazły się pod presją. Kontrakt frontowy Henry Hub spadł ponownie poniżej 3 USD za MMBtu, po raz pierwszy od kwietnia, oscylując w pobliżu rocznego minimum na poziomie 2,85 USD. Spadek ten odzwierciedla utrzymującą się nadwyżkę, przy czym produkcja krajowa pozostaje solidna, a poziomy magazynowania są teraz o 6,7% powyżej pięcioletniej średniej. Prognozy pogody, które wskazują na chłodniejsze niż normalnie warunki w połowie sierpnia, dodatkowo przyczyniają się do pesymistycznego nastroju, sygnalizując mniejsze zapotrzebowanie na klimatyzację.

Z perspektywy technicznej, kontrakt frontowy handluje się w pobliżu wsparcia, gdzie wspomniane roczne minimum na poziomie 2,85 USD jest blisko poziomu 2,80 USD, który jest 61,8% zniesieniem Fibonacciego wzrostu od minimów 2024 roku do maksimów 2025 roku.