Pekin podważa dominację dolara wprowadzając „złotego juana”

Chiny zaskakują świat, ogłaszając, że zaudytowane zasoby złota są znacznie większe niż wcześniej ujawniono – na tyle, że przewyższają oficjalne rezerwy USA. Wkrótce potem Pekin wykonał jeszcze większy ruch: ogłosił, że juan offshore (CNH) jest teraz częściowo zabezpieczony złotem. W praktyce oznacza to, że posiadacze mogą wymienić CNH na dostarczalne fizyczne złoto po ustalonym kursie wymiany, który implikuje USD/CNH na poziomie około 5,00. Oznacza to historyczne stopniowe umacnianie się chińskiej waluty z poziomów bliskich 7,00 przed ogłoszeniem.

Ten „złoty juan” zamienia skarbce w Szanghaju, Shenzhen i Hongkongu w centrum nowego globalnego systemu pieniężnego. Oferuje coś, czego świat nie widział od dziesięcioleci: walutę powiązaną z namacalną rezerwą, a nie tylko z rządowymi obietnicami. „Złoty juan” obiecuje zmniejszenie zależności od ratingów kredytowych, polityki banków centralnych i ryzyka geopolitycznego, umożliwiając krajom handel i przechowywanie wartości bez polegania na zachodnich systemach finansowych.

Chiny ostrożnie wprowadzają „złotego juana”. Początkowo juan oparty na złocie jest dostępny tylko za granicą (Hongkong, Singapur), podczas gdy juan krajowy pozostaje kontrolowany. System uruchamia się jako koszyk zakotwiczony w złocie, ale uzupełniony o inne aktywa rezerwowe – obligacje amerykańskie i towary – w celu złagodzenia zmienności. Gdy regularne audyty stron trzecich potwierdzą, że chińskie rezerwy złota są zgodne z obietnicami, zaufanie do nowego systemu wzrośnie. W tym momencie Chiny wprowadzają pełną swobodę wymiany: CNH można wymieniać na złoto na żądanie, z obowiązującymi dziennymi limitami.

Aby przyciągnąć inne kraje, Chiny oferują linie swapowe wymiany złota na juany producentom ropy z Zatoki i bankom centralnym ASEAN oraz uruchamiają kontrakty na ropę i miedź rozliczane w złocie. Kraje partnerskie mogą wystawiać faktury w CNH i wybierać fizyczne złoto do dostawy, pomagając im w handlu bez użycia dolarów amerykańskich. Większość decyduje się po prostu na posiadanie chińskich obligacji denominowanych w CNH, które są wygodniejsze i oferują niewielkie odsetki.

Wraz ze wzrostem zaufania do systemu, coraz więcej handlu energetycznego i towarowego przenosi się na „złotego juana”. Inwestorzy i posiadacze rezerw zmniejszają stan posiadania amerykańskich obligacji skarbowych, dolar słabnie, a jego udział w globalnych rezerwach spada o jedną trzecią.

Wpływ na rynek: złoto przekracza 6 000 USD/oz, kurs USD/CNH spada poniżej 5,0, rentowności obligacji USA rosną wskutek odpływu kapitału zagranicznego; „złoty juan” staje się drugą trwałą kotwicą systemu walutowego.