Czy rajd na rynkach wschodzących może się utrzymać?

Kluczowe punkty:

• Rynki wschodzące (EM) pokonały rynki rozwinięte (DM) w III kwartale, wspierane mocnymi wzrostami w północnoazjatyckim segmencie technologii oraz stabilizacją nastrojów w Chinach.
• Korea Południowa, Tajwan oraz część Ameryki Łacińskiej były liderami rajdu, podczas gdy rynki ASEAN (państwa Azji Południowo‑Wschodniej) pozostawały w tyle.
• Oczekiwania dotyczące wyników finansowych pozostają korzystne, ale ryzyka związane z cłami, silnym dolarem oraz niepewnym pozycjonowaniem inwestorów sprawiają, że dalsza przewaga nie jest gwarantowana.

Co napędzało rajd EM w III kwartale

Rynki wschodzące utrzymały przewagę nad rynkami rozwiniętymi w III kwartale: indeks MSCI EM wzrósł o około 11%, podczas gdy rynki rozwinięte zyskały około 7%.

Co stoi za tą przewagą:

1. Impuls z łańcucha dostaw AI: Korea Południowa i Tajwan skorzystały na gwałtownym wzroście popytu na półprzewodniki oraz infrastrukturę dla sztucznej inteligencji.
2. Stabilizacja w Chinach: mniejsze obawy o tempo wzrostu, świeży optymizm wobec technologii oraz wsparcie polityki gospodarczej sprzyjały odbudowie notowań chińskich akcji.
3. Deeskalacja napięć handlowych: wstrzymanie nakładania nowych ceł w relacjach USA–Chiny wyraźnie poprawiło perspektywy aktywów EM. 
4. Tło makroekonomiczne: obniżka stóp procentowych przez Fed usunęła istotne hamulce dla akcji EM, umożliwiając bankom centralnym rynków wschodzących łagodzenie polityki, wspieranie wzrostu i przyciąganie kapitału.
5. Słabszy dolar: historycznie słabsze wyniki EM względem DM — średnio o około 6% rocznie od 2010 r. — zbiegły się z długotrwałą siłą dolara. Ponieważ indeks DXY spadł o około 10% od początku roku, ten hamujący czynnik może słabnąć, co potencjalnie zwiększy napływy do EM.
6. Pozycjonowanie i przepływy: akcje EM wciąż są wyceniane z dyskontem wobec rynków rozwiniętych, co bywa atrakcyjne na późnym etapie cyklu. MSCI EM jest wyceniany na poziomie 12,4× zysków, blisko swojej 25‑letniej średniej. Jednocześnie ryzyka związane z polityką w USA pozostają czynnikiem obciążającym, który może ważyć na relatywnych wynikach.

Wyróżniające się rynki: Liderzy i maruderzy

• Liderzy:
• Korea Południowa była numerem jeden w III kwartale, wspierana przez producentów układów scalonych i ekspozycję na ekosystem AI.
• Chiny poprawiły wyniki dzięki nadziejom na stabilizację gospodarki oraz rosnącemu optymizmowi wobec technologii i sztucznej inteligencji.
• Ameryka Łacińska skorzystała na wysokich cenach surowców i bardziej wiarygodnym otoczeniu polityki gospodarczej.
• Maruderzy:
• Rynki ASEAN, m.in. Tajlandia, wypadły słabiej z powodu niższego popytu krajowego i ograniczonej obecności spółek technologicznych.
• W Indiach narastające ryzyko nałożenia ceł skłoniło inwestorów do realizacji zysków i większej ostrożności.

Sektory: gdzie widać rozpęd

Patrząc na miesięczne stopy zwrotu sektorów (w walutach lokalnych), rajd EM miał wyraźnie cykliczny charakter:

• Na czele: dobra konsumpcyjne uznaniowe (+12,6%), technologia (+10,4%), materiały (+10,3%), usługi komunikacyjne (+8,2%).
• Środek stawki: przemysł (+3,3%), energetyka (+3,3%), usługi użyteczności publicznej (+2,6%).
• W ogonie: finanse (+1,1%), opieka zdrowotna (+1,1%), podstawowe dobra konsumpcyjne (+0,2%), nieruchomości (+0,1%).

To wskazuje, że inwestorzy stawiają na sektory wrażliwe na wzrost, powiązane z AI, konsumpcją i surowcami, podczas gdy defensywne branże pozostają w tyle.

Co może dalej napędzać rynki wschodzące (EM)?

Kilka czynników przesądzi, czy przewaga EM się utrzyma:

1. Prognozy zysków

Konsensus Bloomberga wskazuje wyraźną przewagę EM: prognozowany wzrost zysków to +11,3% w 2025 r. i +15,0% w 2026 r., co przewyższa oczekiwania dla USA i Europy. Kluczowe będzie, czy podwyżki prognoz będą szeroko rozłożone między spółkami i utrzymają się w czasie — trwała, szeroka fala rewizji zazwyczaj wspiera dalsze wzrosty.

2. Wyceny i napływy kapitału

Akcje EM nadal są wyceniane z dyskontem względem DM, około 12,4× prognozowanych (forward) zysków, czyli blisko 25-letniej średniej. Udział EM w globalnych aktywach pod zarządzaniem (AUM) spadł z 8% w 2017 r. do 5% obecnie, więc ta klasa aktywów jest niedoważona w portfelach i może skorzystać na rotacji kapitału z dotychczasowych zwycięzców w kierunku mniej lubianych rynków.

3. Trajektoria dolara amerykańskiego

Trajektoria dolara amerykańskiego pozostaje kluczowa. Słabszy lub stabilny dolar historycznie wspiera wyniki EM i napływy kapitału, natomiast ponowne umocnienie może je hamować. Wiele rynków wschodzących utrzymuje dodatnie realne rentowności (po uwzględnieniu inflacji), co daje pole do selektywnego łagodzenia polityki pieniężnej.

4. Polityka krajowa i tempo reform

Reformy strukturalne, od zachęt do inwestycji kapitałowych (capex) i friendshoringu, po usprawnienia technicznej infrastruktury rynku, mogą wzmocnić odporność zysków w średnim horyzoncie. Rynki takie jak Indie, Meksyk oraz część regionu EMEA (Europa, Bliski Wschód i Afryka) mają wiarygodne narracje polityczno‑gospodarcze, które podtrzymują długoterminowe zainteresowanie inwestorów.

5. Towary i warunki wymiany handlowej (terms of trade)

Regiony bogate w surowce, takie jak Ameryka Łacińska i EMEA, korzystają na korzystnych cyklach cen metali i energii, podczas gdy importerzy w Azji zyskują na niższych cenach energii. Ta rozbieżność przemawia za aktywną, zróżnicowaną regionalnie alokacją aktywów.

6. Trwałość przywództwa sektorowego

Łańcuchy dostaw powiązane z AI w Azji Północnej, boom konsumencki w EM oraz cykle surowcowe mogą zapewniać długofalowe wsparcie. Jednak w późnej fazie cyklu możliwa jest rotacja do sektorów defensywnych, co może zmienić układ sił.

7. Pozycjonowanie i płynność

Niedoważenie EM sugeruje przestrzeń na dalsze napływy, ale przepływy kapitału bywają skokowe, a mniejsze rynki mogą doświadczać nieproporcjonalnych wahań nawet przy niewielkich ruchach kapitału. To stwarza zarówno okazje, jak i podwyższoną zmienność.

Podsumowując, te czynniki wskazują, że rajd może się utrzymać, ale jego trwałość będzie zależeć od szerokości pozytywnych rewizji zysków, ścieżki dolara, postępów w polityce i reformach oraz globalnego apetytu na ryzyko.

Co mogłoby podważyć przewagę EM?

• Eskalacja ceł: Zaostrzenie polityki handlowej USA, na przykład nowe rundy ceł, uderzyłoby w eksporterów z rynków wschodzących oraz w spółki z rynków rozwiniętych z istotną ekspozycją na przychody z USA. To podkreśla, jak bardzo globalne wyniki i zyski zależą od stabilności oraz przewidywalności polityki handlowej.
• Silny dolar: Ponowne umocnienie dolara USA mogłoby odwrócić relatywne wyniki EM, ponieważ przepływy kapitału i wyceny aktywów EM są historycznie wrażliwe na cykle dolara.
• Wrażliwe pozycjonowanie: Choć napływy kapitału poprawiają się, zaangażowanie inwestorów w EM wciąż jest skromne i może gwałtownie się zmieniać, co podbija zmienność. Przewaga EM nie jest więc gwarantowana i zależy zarówno od czynników zewnętrznych, jak i polityki krajowej.

Perspektywa inwestycyjna: co to oznacza dla alokacji kapitału w EM

EM pozostają niedoważone w portfelach: ich udział w globalnych aktywach pod zarządzaniem (AUM) spadł do 5% z 8% w 2017 r. To stwarza przestrzeń do wyraźnej rotacji kapitału — od dotychczasowych zwycięzców w kierunku rynków mniej faworyzowanych. Przywództwo w obrębie EM również się przesunęło: od regionów z bardzo dobrymi wynikami w latach 2022–24, takich jak Tajwan i Indie, ku wcześniejszym maruderom, np. Korei Południowej i Ameryce Łacińskiej, które obecnie wychodzą na prowadzenie. Każdy rok przynosi inną historię, a spółki EM mierzą się z własnymi, specyficznymi wyzwaniami — zarówno krajowymi, jak i zewnętrznymi. Dlatego kluczowe pozostaje podejście długoterminowe i aktywne, skoncentrowane na trendach strukturalnych: friendshoringu (przenoszeniu produkcji do krajów sojuszniczych), innowacjach technologicznych oraz boomie konsumenckim w EM.

Słowo końcowe

Rynki wschodzące korzystają ze sprzyjających czynników — zarówno strukturalnych, jak i cyklicznych — a rozpęd zysków i przywództwo sektorowe przemawiają na ich korzyść. Jednocześnie warto zachować czujność wobec ryzyk makroekonomicznych, takich jak cła i wahania kursu dolara USA, które mogą wystawić odporność EM na próbę pod koniec roku.