Beheerkosten versus prestatievergoedingen: wat is het verschil en waarom is het belangrijk

Prestatievergoedingen en hoe ze werken

Prestatievergoedingen zijn vergoedingen die worden betaald aan fondsbeheerders op basis van de winst van het fonds. In tegenstelling tot beheerkosten, die altijd in rekening worden gebracht ongeacht de prestaties, ontvangen beheerders pas een prestatievergoeding wanneer er daadwerkelijk rendement wordt gerealiseerd. Hiermee worden hun belangen afgestemd op die van beleggers. Tegelijkertijd kan een onzorgvuldig ingerichte structuur ook overmatig risicogedrag aanmoedigen.

De meest voorkomende structuur voor prestatievergoedingen is het '2 en 20'-model, dat er als volgt uitziet:

• 2% beheerkosten. Wordt berekend over het beheerde vermogen (AUM), ongeacht de prestaties.
• 20% prestatievergoeding. Van toepassing op de netto vermogenswinst, vaak met aanvullende voorwaarden.

Voorbeeldberekening:

• Belegd kapitaal: USD 10 miljoen
• Fondsrendement: 15% (USD 1,5 miljoen winst)
• Prestatievergoeding (20% van USD 1,5 miljoen): USD 300.000
• Netto winst voor belegger: USD 1,2 miljoen

Sommige fondsen rekenen prestatievergoedingen over alle winsten, terwijl andere eisen dat beheerders een bepaald rendement overstijgen voordat zij aanspraak maken op een variabele vergoeding.

Om eerlijkheid te waarborgen en buitensporige kosten te voorkomen, hanteren veel fondsen de volgende bepalingen:

High-water mark

Een high-water mark zorgt ervoor dat fondsbeheerders uitsluitend prestatievergoedingen ontvangen voor nieuwe winsten en niet voor teruggewonnen verliezen.

Voorbeeld: De waarde van een hedgefonds daalt van USD 100 miljoen naar USD 90 miljoen. De beheerder kan pas prestatievergoedingen innen zodra het fonds weer boven de vorige high-water mark van USD 100 miljoen stijgt.

Dit beschermt beleggers tegen kosten die in rekening zouden worden gebracht wanneer het fonds zich alleen herstelt na een daling.

Hurdle rate

Een hurdle rate stelt een minimaal vereist rendement vast voordat prestatievergoedingen worden toegewezen.

Voorbeeld: Een hedgefonds heeft een hurdle rate van 7% en behaalt een rendement van 12%. De prestatievergoeding geldt dan alleen voor de extra 5% boven de hurdle.

Typische hurdle rates liggen tussen 6% en 8%, waardoor kosten alleen worden berekend als de beheerder boven de marktprestaties uitkomt.

Prestatievergoedingen komen veel voor bij beleggingsvehikels die sterk leunen op actief beheer:

• Hedgefondsen. Vaak gestructureerd volgens het '2 en 20'-model, met aanvullende voorwaarden zoals high-water marks en hurdle rates.
• Private equity & venture capital. Ontvangen carried interest, doorgaans 20% van de gerealiseerde winst, nadat een voorkeursrendement (7-8%) is behaald.
• Sommige actief beheerde mutual funds. Een klein aantal mutual funds hanteert prestatiegebonden vergoedingen, doorgaans met een hurdle rate om de extra kosten te rechtvaardigen.

Beheerkosten versus prestatievergoedingen: belangrijkste verschillen

Beleggingsfondsen gebruiken zowel beheerkosten als prestatievergoedingen om fondsbeheerders te betalen, maar deze fee-structuren hebben elk een ander doel en beïnvloeden beleggers op verschillende manieren.

Wanneer gebruiken fondsen elk type vergoeding?

Beheerkosten komen voor bij de meeste beleggingsfondsen, hedgefondsen en private equity-fondsen. Ze zorgen ervoor dat fondsbeheerders een stabiel inkomen hebben om operationele kosten te dekken, ongeacht de prestaties.

Prestatievergoedingen vind je doorgaans bij hedgefondsen, private equity en venture capital, waar beheerders actief proberen een hoger dan gemiddeld rendement te behalen.

Sommige fondsen combineren beide soorten kosten – met een lagere beheervergoeding + prestatievergoeding, zodat de belangen van de beheerder beter worden afgestemd terwijl de kosten voor beleggers beheersbaar blijven.

Hoewel beide vergoedingen de fondsbeheerders compenseren, introduceert een prestatievergoeding een prestatiegerichte structuur die tot sterke resultaten kan leiden, maar ook risico's met zich mee kan brengen als er geen goede regulering plaatsvindt. Beleggers moeten nagaan of de historische prestaties en risico-gecorrigeerde rendementen van het fonds deze kosten rechtvaardigen.

Zijn hoge kosten te rechtvaardigen? Waarde versus kosten beoordelen

Sommige beleggingsfondsen rekenen hoge kosten en beweren dat hun strategieën tot superieure rendementen of exclusieve kansen leiden. Toch levert niet elk fonds met hoge kosten de meerwaarde die opweegt tegen die kosten. Beleggers moeten beoordelen of de vergoedingen redelijk zijn op basis van risico-gecorrigeerde rendementen, de complexiteit van de belegging en de consistentie van de langetermijnprestaties.

Wanneer hogere kosten gerechtvaardigd kunnen zijn

Bepaalde fondsen kunnen hogere kosten rechtvaardigen door gespecialiseerde expertise, unieke markttoegang of actieve beleggingsstrategieën:

Consistente outperformance

In sommige gevallen kunnen actief beheerde fondsen beter presteren dan hun benchmark, maar dat is niet altijd zo. Beleggers moeten het Sharpe-ratio, Sortino-ratio en de downside capture ratio van een fonds analyseren om te bepalen of hogere kosten resulteren in superieure risico-gecorrigeerde rendementen.

Niche- of illiquide beleggingen

Fondsen die zich specialiseren in opkomende markten, distressed assets of private equity vereisen vaak uitgebreid onderzoek, dealstructurering en langetermijnkapitaal, met als gevolg hogere kosten. Private equity- en venture capital-fondsen rekenen hoge vergoedingen omdat ze investeren in illiquide activa met lange beleggingshorizons.

Geavanceerd risicomanagement & hedgingstrategieën

Sommige hedgefondsen rechtvaardigen hogere kosten door het inzetten van hedging, risico-arbitrage of marktneutrale strategieën, om zo te beschermen tegen neerwaartse bewegingen. Niet alle fondsen verminderen echter daadwerkelijk het risico; beleggers moeten daarom kijken naar historisch neerwaarts risicobeheer, risico-gecorrigeerde prestaties en gedrag in eerdere marktfases.

Wanneer hoge kosten mogelijk niet de moeite waard zijn

Veel actief beheerde fondsen vragen hoge kosten, maar leveren niet altijd een consistent hoger rendement. Beleggers moeten alert zijn als:

Het fonds onder de maat presteert na aftrek van kosten

Als een hedgefonds of private equity-firma er herhaaldelijk niet in slaagt een risico-gecorrigeerde benchmark te overtreffen, dan verminderen de kosten op lange termijn de waarde voor beleggers.

Er vergelijkbare, goedkope alternatieven bestaan

Indexfondsen, smart beta-ETF's en factorgebaseerde fondsen bieden vergelijkbare markttoegang tegen een fractie van de kosten. Beleggers zouden de prestaties van actieve fondsen moeten vergelijken met passieve of semi-passieve alternatieven voordat ze akkoord gaan met hoge vergoedingen.

Prestatievergoedingen stimuleren overdreven risicobereidheid

Sommige feestructuren moedigen beheerders aan om hoog-risico, kortetermijnposities in te nemen om hun eigen vergoeding te maximaliseren. Hedgefondsvergoedingen stijgen vaak aanzienlijk als rendementen boven een bepaalde drempel uitkomen, wat kan leiden tot een focus op kortetermijnprestaties in plaats van langetermijnstabiliteit. Als fondsen geen high-water marks, hurdle rates of clawback-regelingen hebben, kan dit belangenconflicten veroorzaken waarbij fondsbeheerders hun vergoedingen belangrijker vinden dan de stabiliteit voor beleggers.

Conclusie: Beleggingskosten zijn cruciaal voor beleggers

Beleggingskosten hebben een directe invloed op langetermijnrendementen. Het is daarom essentieel om te begrijpen hoe deze kosten zijn opgebouwd. Beheerkosten zorgen voor stabiele inkomsten voor fondsbeheerders, ongeacht prestaties, terwijl prestatievergoedingen beheerders prikkelen om hogere rendementen te behalen, maar ook kunnen aanzetten tot overmatig risico.

Voordat je kapitaal toewijst, is het verstandig om te beoordelen of de feestructuur van een fonds in lijn is met de historische prestaties en risico-gecorrigeerde rendementen. Door beheerkosten en prestatievergoedingen te vergelijken, kun je beter bepalen of de kosten gerechtvaardigd zijn, zeker als er goedkopere alternatieven beschikbaar zijn.

Hoewel kosten onvermijdelijk zijn bij actief beheerde beleggingen, zorgt het kiezen van fondsen met redelijke kostenstructuren ervoor dat je op de lange termijn meer van je winsten kunt behouden.